Auteur: Rae Meadows    

Aantal pagina’s: 279

Uitgever: Mozaïek

Korte samenvatting: In de periode van 1934 – 1936 trekken zware stofstormen over het door droogte geteisterde zuiden van de Verenigde Staten. Vooral Oklahoma wordt zwaar getroffen. Tegen deze achtergrond speelt het verhaal zich af. De familie Bell woont op een boerderij op de prairie en heeft moeite om het hoofd boven water te houden. Boven het stof is in dit geval een betere uitdrukking. Vader Samuel droomt van een grote watervloed die het door droogte verwoeste land weg zal vagen zodat ze opnieuw kunnen beginnen. Zijn deze dromen van God? Samuel gelooft van wel en denkt dat hij van God een bijzondere opdracht krijgt. Zijn vrouw Annie worstelt juist met het geloof en verlangt naar een ander leven. Dochter Birdie draagt een groot geheim met zich mee en bedenkt daar zo haar eigen oplossingen voor. Het jongste kind, Fred heeft een zwakke gezondheid en door de stofstormen wordt dit alleen maar erger. Dan gebeurt er iets verschrikkelijks. Het verdriet drijft de familie uit elkaar, ze kunnen elkaar niet meer bereiken.

Hoe het verder gaat ontdek je als je dit fijnzinnige boek zelf ter hand neemt.

Wat ik ervan vond:

Ik vond het een prettig leesbaar verhaal, met mooie observaties en metaforen.

Het leven draaide vooral om herinneren en wachten, dacht Birdie. Je herinnerde je dat alles beter was geweest en wachtte tot alles weer beter werd. Er was geen nu, geen tijd waarop je zei: ‘Dit is het dan.’ Je had wel gedacht dat er zo’n tijd zou komen (…) maar uiteindelijk zat je weer op iets anders te wachten. Nu zette ze haar hakken in het zand van de verstrijkende dagen.

Om eerlijk te zijn houd ik niet zo van christelijke romans. Vaak ligt het er naar mijn smaak allemaal net iets te dik bovenop. Dit boek is een aangename uitzondering. Niet zo mierzoet en af en toe zelfs  een beetje bitter. De hoofdpersonen worstelen ieder met hun eigen vragen en problemen, maar er zijn geen kant en klare oplossingen. De auteur durft ruimte te laten voor rafels en randjes en schuwt controversiële daden en gedachten niet. Dat maakt het verhaal geloofwaardig.

Ze zou Samuel zijn geloof niet misgunnen. Misschien gaf God tekenen die alleen zichtbaar waren voor hen die de ogen hadden om ze op te merken. Daar hoorde zij niet bij, maar ze kon aanvaarden dat dat misschien wel voor haar man gold.

Juist die scherpe randjes schuren aan je eigen vragen en conflicten in leven, geloof en liefde. Toch spreekt de titel van hoop: misschien geen ‘happy ending’, maar wel heel voorzichtig ruimte voor een nieuw begin.